Como he escrito al principio siempre que escribo en este cochambroso blog trato de contagiar mi fascinación por la música. Me lo paso bien haciéndolo pero rara vez quedo satisfecho. Pero como soy muy cansino no voy a parar. Voy a finalizar este texto haciéndome eco de una excelente entrevista realizada por Ignacio Juliá a Lenny Kaye que apareció en el Ruta 66 de junio (nº 404), titulada por cierto con tino, Tantos discos tan poco tiempo). Me han encantado y he conectado al 100% con ciertas respuesta de Kaye como por ejemplo: Experimentamos la música en nuestro interior. Al escribir la introducción me di cuenta de que mi primera exposición al Rock´n Roll fue a los seis años. Escuché por primera vez a Little Richard en la radio y me sentí muy excitado por su energía sin ataduras, su liberación y su locura. Y esta que suscribo al completo: Intento transmitir esa apreciación, porque amo la música, exploro sus confines, estoy siempre descubriendo nuevos y excitantes discos y artistas...
There goes the last dj, who plays what he wants to play, and says what he wants to say...
jueves, 4 de agosto de 2022
Charles Mingus - Better Git It in Your Soul
Como he escrito al principio siempre que escribo en este cochambroso blog trato de contagiar mi fascinación por la música. Me lo paso bien haciéndolo pero rara vez quedo satisfecho. Pero como soy muy cansino no voy a parar. Voy a finalizar este texto haciéndome eco de una excelente entrevista realizada por Ignacio Juliá a Lenny Kaye que apareció en el Ruta 66 de junio (nº 404), titulada por cierto con tino, Tantos discos tan poco tiempo). Me han encantado y he conectado al 100% con ciertas respuesta de Kaye como por ejemplo: Experimentamos la música en nuestro interior. Al escribir la introducción me di cuenta de que mi primera exposición al Rock´n Roll fue a los seis años. Escuché por primera vez a Little Richard en la radio y me sentí muy excitado por su energía sin ataduras, su liberación y su locura. Y esta que suscribo al completo: Intento transmitir esa apreciación, porque amo la música, exploro sus confines, estoy siempre descubriendo nuevos y excitantes discos y artistas...
lunes, 1 de agosto de 2022
Shemekia Copeland + Fantastic Negrito. Bilbao Blues Festival 31/07/2022
Lamento haber llegado un poco tarde al bolo de Shemekia Copeland. Me he perdido los primeros diez minutos pero me he posicionado bien y la he gozado con Shemekia y su banda. Unos tipos curtidos en mil batallas y sabedores de dar la cobertura necesaria a la tremenda voz de esta mujer que hacia el final del bolo ha cantado varias estrofas a capela que han erizado los bellos de mi amigo y su colega y casi me hacen llorar a mi de la emoción. Y eso que yo soy el puto Clint Eastwood. Impresionante momento de un concierto que no ha bajado el nivel ni un instante, con varios temas que me han encantado especialmente Never Going Back To Memphis, It´s 2 A.M y una nueva canción de su nuevo álbum que saldrá en agosto, Done Come Too Far.
Lo que ha venido después ha sido un espectacular torbellino sonoro cortesía de Fantastic Negrito y su tremenda banda. Xavier Dphepaulezz, que así se llama este tipo, nos ha regalado setenta y cinco minutos maravillosos de ritmos funkys, rock desenfadado y efervescente soul. Música que invita al baile. Vitamina para el alma. Imposible dejar de moverse ante unas canciones totalmente adictivas. Fantastic ha estado pletórico de voz, deleitándonos con falsetes a tutiplén que iban seguidos de contundentes tonos graves. Que recuerde han caído Lost In a Crowd, una apoteósica About Bird, la irresistible Bullshit anthem con el personal desbocado en pleno bailoteo desenfrenado y varios temas de su recién editado White Jesus Black Problems, entre ellos Man With No Name, la cachonda Nibbadip o una They Go Low que me ha vuelto loco. Los músicos que le secundan son de traca. Me han chiflado el baterista (James "Sticknasty" Small) y el que le daba al piano y a los teclados (Lionel Holoman Jr) dándole al asunto un colorido exquisito. Me ha ganado para su causa Fantastic Negrito. Vaya bolazo.
sábado, 30 de julio de 2022
Danzad, danzad, malditos
En cualquier caso a veces uno acude a ciertos sitios porque cree que merece la pena charlar e intentar a ayudar a personas a la que quieres y a la que deseas lo mejor. Aunque tal vez igual el amigo prefería el bar chusco a mi perorata cansina. Pero ya no hay remedio ja ja. En fin, mañana espero que el amigo llegué para el bolo de Fantastic Negrito y voy a ver si convenzo a otro buen amigo a ir a los conciertos de Shemekia Copeland y Fantastic Negrito. No sé si le gustarán tanto como para acudir teniendo en cuenta que vive en un pueblo remoto de la zona minera pero por intentarlo que no quede. Aunque va a ser más fácil que Roger Waters y David Gilmour reúnan a Pink Floyd que mi colega acuda a esos bolos. Salud y Danzad, Danzad, Malditos...
martes, 26 de julio de 2022
Playlist veraniego 2022
sábado, 23 de julio de 2022
20 aniversario de Don´t Give Up On Me de Solomon Burke
domingo, 17 de julio de 2022
Izaro. Barakaldoko Herriko Plazan 2022/07/16
Hasiera lasai izan zen. Lehenengo kanta (Er(h)ori) ez nuen ezagutzen eta izugarri gustatu zitzaidan eta bigarrena nire kantarik kutunena da: Hainbeste. Oso berezi da kanta hau nire etxean Kantu-txapelketaren bigarren saria irabazi zuelako nire alabak. Oso emanaldi orekatua izan zen. Kantu lasaiak baita dantza egiteko aproposak direnak ere. Hala ere ni ez nintzen kontzertura joan zen rockzale bakarra, batzuk ikusi nituen. Baina en ditut haien izenak aipatuko bere ospea lurrera eror ez dadin. Dantza!!!!